تشویق به استقامت و پشتکار

اندیشه و زبان این نازنین مرد پر است از دعوت به امید فعال . دعوت به ایستادگی و پایمردی. 

زیبایی شناسی حافظ

نگاه نقاد او همه حوزه های رسمی و دین و حکومت را پوشش میدهد. انتقاد او از روز و روزگار و ارایه تصویری آرمانی از انسان در شمار بهترین و اصیل ترین تراوشات ذهنی شاعر ایرانی ست .

زیبایی کار او تنها صور خیال نیست بلکه برون ریزی زیباییهای سرشتی انسان در قالب خلق اسطوره های منحصر بفردی ست که نبوغ و ژرف اندیشی او را بازتاب میدهد.

شعر و شعور حافظ

حافظ شاعری کم گو و گزیده گوست . زبان فاخر و کلام پاک بری از هزل و هجو او نشان شعوری گرانسنگ ست که در او در اوج و اعتلاست .

شعور او گرانمایگی جانی جهان یافته ست گر چه جهان را چندان ندیده است . بی انکه خود سفر رود همه آفاق و اعصار را دیرپا مانده ست . انچه به جاودانگی او کمک رسانده، بیشک شعور پشت و پس اشعاری ست که از ذهن او به بیرون تراویده و ماندگاری و جاودانگی یافته است .

حافظ در زمانه ما

او گویی اینه ایی ست که ما خود و روزگار خود را در ان میبینیم . در حافظ هیچ چیز استثنایی وجود ندارد جز اینکه او استثنا روز گار خود بوده است

حافظ سخن میگویند

حافظ اعجوبه روزگار خود و زبان مردمی خاموش در یکی از پر تلاطم ترین دوره های حیات اجتماعی مردم ایران است


آشنایی با حافظ

مکتب رندی

...

جزئیات

عیب پوشی و رازداری

...

جزئیات

طنز حکومتی و سیاسی

جزئیات

جهان انسان ، جهان ساخت اعیان است
– انسان ساز جهان خود باشیم –
درس هایی از حضرت حافظ
دبستان های حافظ

الف ) وضعیت تربیتی، آموزشی

از قراین و شواهد موجود می توان به این باور رسيد که حافظ در خانوادهای بافرهنگ زاده شده، بالیده و زیسته است و از خانه تا مکتب خانه یعنی محیط تربیت و آموزش وی وقفه ای نبوده ات به شهادت محمد گل اندام او آثار بسیاری از بزرگان را خوانده است و از محضر علمای بزرگ زمانه خود بهره جسته است؛ با قرآن موانست داشته، ذهن وجانش را با خواندن و حفظ أن پرورده وتعقل و تفکر در مسایل

بنیادی را مرهون این كتاب میداند؛ چنان که خود میگوید « هرچه کردم همه از دولت قرآن کردم » .

مرحوم زرین کوب در خصوص کتب و نوشته های آن دوران در مدارس و مجالس علمی شیراز چنین می گوید «گذشته از مفتاح کتاب پر آوازه سکاکی که با شرح وتفسیرهای گوناگون در این ایام اساس تعلیم ادب به شمار می آمد ، در حلقه ی استادان شهرهم کتب حکمت رایج بود هم کتب کلام، غیر از کشاف زمخشری که از سال ها پیش رواج داشت ، هم کتاب های امام فخر رازی تدریس می شد هم آثار بیضاوی، علمای شهر بر آثاری همچون

طوالع و مصباح بیضاوی ،.........................................