دکتر شفیعی کدکنی و کیمیاگری حافظ
یاد آوری مهم: سطور پیش رو درخور عنوان “نقد کتاب ” نیست .در واقع اهمیت و تازگی مطالب کتاب “این کیمیای هستی بویژه جلد 1″من را برآن داشت تا چکیده ای از برداشت های خود را
که در حین مطالعه یادداشت کرده ام با خوانندگان این مجموعه به اشتراک بگذارم .وگرنه بنده نه صلاحیت نقد کتاب را دارم ونه قصد آن را.
شفیعی کدکنی: محمد رضا شفیعی کدکنی متولد 1318 کدکن نیشابور،شاعر ،ادیب،،منتقد،پژوهشگروعرفان پژوه دکترای زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه تهران ( دارای تحصیلات حوزوی
در جوانی).یکی از معروف ترین وپرکارترین پژوهشگران عصر حاضر است که ذوق و قریحه ی شعری او در چاپ مجموعه های متعدد به او شهرت عمومی نیز بخشیده است .در نقد متون کهن
فارسی به ویژه آثار عرفانی دارای تبحر خاصی است،در زمینه ی حافظ شناسی سوای ارایه ی مقالات متعدد وهم چنین تدریس حافظ شناسی به مدت چند دهه در دانشگاه تهران صاحب دو
اثر وزین زیر است :
1 :این کیمیای هستی در یک جلد حاوی مقاله ها و یادداشت هادر باره ی حافظ به کوشش ولی الله درودیان سال 1385 2 :این کیمیای هستی (دوره ی سه جلدی) جلد یک: جمال شناسی
و جهان شعری .جلد دو:یاداشت ها و نکته ها.جلد سه: درس گفتارها در آغاز این گفتار و پیش از آنکه به بیان دیدگاه های استاد در مورد حافظ و تحلیل شعر و اندیشه ی خواجه از نگاه ایشان
بپردازیم بد نیست اشاره ای داشته باشیم نخست به سخنی ازیشان در مورد جایگاه حافظ و سپس به اتفاق نظری بیندازیم به سروده ای ازیشان در مورد خواجه ،آنگاه که یکی از شعرای
عصر حاضر عواطف و احساسات مملو از عشق وگاه نگرانی خود را نسبت به استاد بی بدیل خود بیان می کند:
“نگران این هستم که روزی جهان نابود شود و دیوان حافظ نیز از بین برود “
و اما سروده ی ایشان در ستایش حافظ :
